Κουρσάρος

Σου είπα ποτέ ότι είμαι πειρατής;;;
Ταξιδεύω πίνοντας κ κουρσεύω άγριες θάλασσες του μυαλού μου.
Πότε θα σταματήσει αυτό το ταξίδι δεν ξέρω.
Νομίζω πως το δικό μου καράβι δεν έχει άγκυρα.
Κάπου κόπηκε κ χάθηκε στη θάλασσα για πάντα.
Έχω πολεμήσει τους πάντες.
Όλα στο σπαθί μου ζυγιάστηκαν κ ξεπλύθηκαν οι πληγές μου με ρούμι.
Βαθιές πληγές,που μόνο όταν είσαι γυμνός φαίνονται.
Με κοίταξαν πολλά μάτια στη ζωή μου...
Το δικό μου κοίταγμα όμως δεν το άντεξε κανένας.
Χειρότερο κ από το σπαθί μου τελικά.
Σαλπάρω σε άδειες θάλασσες εγώ κ οι στεριές που ρίχνω άγκυρα πάντα άδειες είναι.
Τί νόημα έχουν αυτά τα ταξίδια λοιπόν;
Κ αυτό το καράβι ούτε που λέει να βουλιάξει.
Πού είναι τα τέρατα κ οι Λαιστρυγόνες;
Πού είναι οι Σειρήνες;
Τί τραγούδια ακούω στ'αφτιά μου;
Δε με απειλεί κανείς ;;;
Δεν κινδυνευω από κανέναν;;;
Από ποιόν θα κερδίσω τη ζωή μου;
Δεν είναι κανείς εδώ...
Κ σε ποιόν έμπηξα με τέτοιο σθένος το σπαθί μου...;
Ποιόν έριξα στους καρχαριές;;;;;
Γιατί δε μιλάτε;;;;
Θα σας πετάξω όλους στα ψάρια,μιλήστε!
Δειλοί...
Άνανδροι...
Ο τελευταίος χορός θα είναι με τα ψάρια....